Skuteczne Recenzje

Alexander Hristov

 

Jak zapewne zauważyliście, wiele ról podczas spotkania jest związanych z ocenianiem, czy jak to nazywamy, recenzowaniem innych. Przy czym „recenzowanie” polega tutaj na „dostarczaniu konstruktywnych uwag”, aby osoba oceniana mogła poprawić określone zachowania. Recenzja w żadnym wypadku nie polega na osądzaniu ani krytykowaniu innych ludzi.

 

Rola Recenzenta Przemowy jest jedną z najważniejszych w Agorze. Informacje od Ciebie są kluczowe dla recenzowanego uczestnika spotkania, to one pomogą mu realizować swoją ścieżkę edukacyjną.

 

Każdy ma kwalifikacje do bycia Recenzentem Przemowy

 

Najczęstsze pytanie, które zadają recenzenci przemów, brzmi: „Czy jestem wystarczająco doświadczony, aby być Recenzentem Przemowy?” lub „Skończyłem dopiero kilka pierwszych projektów, czy mam kwalifikacje do bycia Recenzentem Przemowy zaawansowanego projektu?”

 

Wynika to z rozumowania, że skoro nie wygłosiłeś wystarczającej liczby przemówień, automatycznie brakuje ci wiedzy lub doświadczenia, aby być sędzią czyjejś przemowy.

Takie myślenie jest błędne. Powiedzmy, że byłeś ostatnio ze znajomym w kinie. Czy nie miałeś żadnej opinii na temat filmu lub gry aktorskiej zaraz po opuszczeniu sali kinowej? Mogę się założyć, że pierwszą rzeczą, którą powiedziałeś swojemu znajomemu po zakończeniu filmu, było coś w stylu: „Kurcze, to był jednak świetny film. podobało mi się zwłaszcza...” lub „O rany, co za okropny film. Aktorstwo kompletnie drewniane”. A przecież nie jesteś ani zawodowym filmowcem, ani scenarzystą, ani aktorem.

Tak samo działa to w wielu innych aspektach naszego życia - chodzimy do restauracji i mamy swoje zdanie na temat jedzenia, nawet jeśli nie jesteśmy w stanie zrobić nawet prostego jajka sadzonego bez zostawiania bałaganu w kuchni. Chodzimy do teatru i mamy opinię na temat opowiadanej historii czy gry aktorskiej, nawet jeśli nie skończyliśmy szkoły teatralnej. Nie mówiąc o pójściu na mecz piłki nożnej - bardzo żywiołowo wyrażamy nasze opinie na temat tego, jak radził sobie każdy piłkarz, nawet jeśli nigdy nie uprawialiśmy żadnego sportu.

Dzieje się tak dlatego, że nie oceniamy z profesjonalnej perspektywy.

Celem Recenzenta Przemowy nie jest ocena mówcy z punktu widzenia naukowca czy czy profesjonalnego mówcy.

Celem Recenzenta Przemowy jest wyrazić opinię o mówcy i przemowie z perspektywy osoby z publiczności.

Jako osoba z publiczności wiesz, co widziałeś, wiesz, co usłyszałeś, wiesz, jakie emocje wywołała w Tobie przemowa. I patrzysz na to przez pryzmat wszystkich swoich doświadczeń w słuchaniu przemówień w najprzeróżniejszych okolicznościach.

Pamiętaj także, że jako Recenzent wyrażasz tylko swoje własne zdanie.

Twoje cele jako Recenzenta

Przed Recenzentem Przemowy stoją trzy podstawowe zadania:

• Zachęcać mówcę. Wszyscy mówcy są zwykłymi ludźmi i tak samo się przejmują, tak samo potrzebują akceptacji, jak wszyscy inni. Nawet jeśli mówca jest bardzo doświadczony i okazuje pewność siebie, nadal będzie miał te same wewnętrzne wątpliwości i obawy - „Jak mi poszło?”, „Czy byłem przekonujący?”, „Co ci ludzie teraz o mnie myślą?”, „Czy ktoś zauważył, że popełniłem ten i ten błąd? ”. Jedyną różnicą między doświadczonym mówcą a nowicjuszem, jeśli chodzi o te lęki, jest sposób, w jaki je kontrolują i jak sobie z nimi radzą. Dlatego wszyscy mówcy docenią gdy ktoś ich zrozumie i zachęci przez wskazanie elementów, które im dobrze poszły.
• Informować mówcę i publiczność. Jako Recenzent musisz nie tylko wskazać rzeczy, które można by poprawić, ale także wytłumaczyć, dlaczego te elementy są ważne. Nie mów po prostu: „Zastosowałbym trochę więcej różnorodności w głosie”. Wyjaśnij, dlaczego zróżnicowana modulacja wokalna jest ważna w ogóle, jak i w tym konkretnym przypadku. Wyjaśnienie jest przeznaczone dla mówcy, ale taka informacja edukuje też słuchaczy, ponieważ jednym z głównych sposobów uczenia się jest obserwowanie tego, co robią inni.
• Udoskonalać umiejętności mówcy. Wszyscy mówcy chcą być lepsi, nawet Ci bardziej zaawansowani. W przeciwnym razie przemawialiby na konferencjach za pieniądze, a nie uczęszczali na spotkania w klubie. Zresztą nawet profesjonalni mówcy są czasem w naszych szeregach. Aby pomóc mówcy w doskonaleniu się, musisz udzielić mu konkretnych i praktycznych rad: omówić elementy, które - Twoim zdaniem - mógłby zrobić lepiej lub inaczej, aby poprawić skuteczność swojego przemówienia.

Skoro zadania są jasne, to wystarczy je zapamiętać. Na przykład używając potęgi akronimów. Gotowi? No to ZIU!

 

Jak pełnić rolę Rezencenta - przed spotkaniem

Aby być skutecznym Recenzentem, musisz poznać zarówno osobę, która wygłosi przemówienie, jak i sam projekt. Nawet jeśli „zgłosiłeś się na ochotnika” do roli Recenzenta na samym spotkaniu, zawsze jest trochę czasu, zanim spotkanie się rozpocznie, aby przynajmniej spróbować wykonać następujące kroki.

 

1. Przeczytaj opis projektu

Przeczytaj w całości opis projektu, który mówca będzie realizował. Zwróć szczególną uwagę na założenia edukacyjne i cele projektu. To elementy, na których mówca powinien się koncentrować aby zrealizować projekt z sukcesem.

 

2. Zrozum kontekst

Wszystkie Recenzje powinny uwzględniać kontekst danego przemówienia. Do tego kontekstu należą:

• Wymagania projektu
• Ogólne założenia ścieżki edukacyjnej, którą realizuje mówca
• Poziom zaawansowania mówcy
• Obszary zainteresowań mówcy
• Sala/miejsce spotkania
• Czas
• Wydarzenia przed i po przemowie

Spójrzmy na rolę kontekstu w recenzji na przykładzie poziomu zaawansowania mówcy. Jeśli ktoś dopiero zaczyna swoją przygodę z przemawianiem publicznym, porady na temat podstawowych elementów, takich jak dobry kontakt wzrokowy z publicznością, mogą być obszerne i wyczerpująco wyjaśnione. Na przykład: „Podczas przemówienia nie patrzyłeś zbytnio na lewą stronę publiczności. Dobry kontakt wzrokowy ze wszystkimi osobami na widowni jest ważny z wielu powodów - natychmiast przyciąga uwagę osoby, na którą patrzysz, przekazujesz w ten sposób poczucie pewności siebie i autorytetu oraz tworzysz atmosferę przyjaznej rozmowy z tą osobą w cztery oczy”.

Natomiast jeśli mówca jest doświadczony, ma już 20 zrealizowanych projektów, powyższa wypowiedź byłaby przesadą i zmarnowałaby cenny czas, który lepiej poświęcić na szczegółowe omówienie problemów, z których mówca może nie do końca zdawać sobie sprawę. Zwróć uwagę, że nie oznacza to, że w ogóle nie powinieneś wspominać o kontakcie wzrokowym. Wręcz przeciwnie, wszycy mówcy - nawet ci bardzo zaawansowani - czasami popełniają podstawowe błędy. Pamiętaj, aby powiedzieć coś w stylu „Podczas swojego przemówienia nie patrzyłeś zbytnio na lewą stronę publiczności”, ale nie rozwodź się nad tym - zaawansowany mówca już wie o co chodzi.

Ponadto doświadczeni mówcy zazwyczaj lubią otrzymywać więcej sugestii dotyczących udoskonalania swojej przemowy, podczas gdy początkujący potrzebują więcej zachęty i tylko kilku wskazówek pokazujących, co mogą poprawić.

Miejsce wygłaszania przemowy jest również ważnym elementem kontekstu. Dobrzy mówcy muszą dostosować się do niekorzystnych warunków:

• Geometria - czasami sala jest okropna w tym sensie, że publiczność nie jest skupiona w jednym miejscu, ale rozsadzona w różnych częściach sali. Dobrzy mówcy muszą zwracać się do wszystkich słuchaczy i nawiązywać z nimi kontakt wzrokowy, niezależnie od tego, gdzie siedzą.
• Akustyka - niektóre miejsca mają okropną akustykę, a dobry mówca musi tu nadrabiać, mówiąc głośniej niż zazwyczaj.
• Oświetlenie - czasem światła są przyciemnione i mówca musi dołożyć dodatkowych starań, aby ludzie nie przysypiali. Czasami światła są bardzo jaskrawe, co też może być problematyczne, jeśli mówca korzysta z pomocy wizualnych lub sprzętu do wyświetlania.
• Temperatura - jeśli w pomieszczeniu nie ma odpowiedniej temperatury, wilgotności lub wentylacji, ludzie będą rozproszeni tymi niewygodami, co będzie wymagało dodatkowego wysiłku ze strony mówcy, aby utrzymać ich uwagę. Dobry mówca potrafi czasem odpowiednio (zazwyczaj humorystycznie) nawiązać do tych czynników i praktycznie bez wysiłku uzyskać natychmiastową więź z publicznością i jej pozytywną reakcję.

Dzień i pora dnia są również bardzo ważnymi czynnikami w przemówieniu, chociaż w ustawieniach klubowych będą one stosunkowo stałe, ponieważ większość klubów spotyka się o tej samej porze tego samego dnia tygodnia. Jednak w przypadku projektów pozaklubowych i ogólnie w życiu przemówienie wygłoszone w poniedziałek wcześnie rano nie jest tym samym, co przemówienie wygłoszone w piątek, gdy dzień roboczy dobiega końca, a ludzie już myślami i duchem są poza miejscem, w którym wygłasza się przemówienie. Przemówienie o 8:00 nie powinno być wygłoszone tak samo, jak przemówienie wygłoszone bezpośrednio przed lub po lunchu.

 

3. Porozmawiaj z mówcą

Praca Recenzenta zaczyna się na długo przed spotkaniem. Wielu mówców skupia się w każdym projekcie na własnych, dodatkowych celach. Wielu mówców chce mieć pewność, że przyswoili sobie i zastosowali w praktyce określone wskazówki z poprzednich projektów. Niezwykle pomocne jest, aby ktoś im powiedział, jak skutecznie (lub nie) im to wyszło. Może mówca ma zwyczaj spoglądania zbyt mocno tylko w lewą stronę widowni? Może osoba mówiąca ma zwyczaj poruszania się w tę i z powrotem przez cały czas? Może mówca chce się upewnić, że jego dykcja jest staranna? Że słychać go nawet w ostatnich rzędach, bo z tym w przeszłości miał problemy?

Właśnie z takich powodów warto porozmawiać z mówcą przed spotkaniem i zapytać go, czy chciałby, abyś zwrócił uwagę na coś konkretnego oprócz realizowanych celów projektu.

 

4. Napisz swoją recenzję wcześniej

Nawet jeśli nie słyszałeś jeszcze przemówienia, możesz przed spotkaniem zdecydować o swojej strategii recenzji i wstępnie stworzyć jej ogólną strukturę. Na przykład możesz zdecydować z wyprzedzeniem, że zaczniesz recenzję ciepłym komentarzem na temat tego, jak pamiętasz początki tego konkretnego mówcy. Możesz też zdecydować się na rozpoczęcie od osobistego doświadczenia z tym konkretnym projektem przemowy. Jeden z kolegów z grupy zaczynał każdą swoją recenzję słowami „Twoje przemówienie przypomniało mi…”, a następnie opowiadał bardzo krótką własną historię.

Możesz także przygotować cytaty, które pasują do konkretnego projektu. Na przykład w przypadku projektu „Budowanie przemowy”, którego głównym celem jest używanie efektywnego języka podczas pisania przemówienia, lubię wspominać następujący cytat Antoine de Saint-Exupery:

„Jeśli chcesz zbudować statek, nie zmuszaj ludzi do zbierania drewna, nie przydzielaj im zadań i pracy, ale raczej naucz ich tęsknić za nieskończonym bezkresem morza”.

Ten cytat pomaga zilustrować potrzebę używania stylu języka, który wpływa na słuchaczy potężnymi obrazami i emocjami.

Pamiętaj, że Recenzja jest również przemową samą w sobie i powinna mieć wszystkie elementy dobrej przemowy - strukturę, przekaz, klarowność, tempo, itp.

Możesz również wstępnie wypisać główne elementy, na których chcesz skoncentrować swoją recenzję, być może wstępnie wypisać kilka słów kluczowych, które później po prostu podkreślisz lub przekreślisz (niektórzy wolą pisać znaki „plus” i „minus”) w zależności od tego, jak mówca sobie z nimi poradził. Wszystko, co możesz zrobić, aby zaoszczędzić czas na zapisywaniu swoich wrażeń podczas samej przemowy, jest praktyczne, ponieważ da Ci więcej czasu na skupienie się na przemówieniu.

Jak pełnić rolę Rezencenta - podczas spotkania

 

Gdzie usiąść.

Powinieneś usiąść w neutralnym, nieuprzywilejowanym miejscu. Nie ulegaj pokusie siadania w pierwszym rzędzie, aby wyraźnie „widzieć i słyszeć” mówcę, ponieważ ogół publiczności nie będzie miał tak dobrego miejsca i wygodnego odbioru. Pamiętaj, że jako Recenzent nie jesteś jakimś oficjalnym sędzią występu, którego opinia jest ważniejsza niż kogokolwiek innego, ale jedynie członkiem publiczności, któremu pozwolono publicznie przedstawić swoje poglądy w mini-przemówieniu poświęconym ocenie przemówienia.

 

Słuchaj uważnie

To w sumie oczywiste, że aby ocenić przemówienie, musisz je wysłuchać i to bardzo uważnie. Jeśli wcześniej spisałeś sobie kwestie, na których będziesz się skupiać w swojej recenzji, nie będziesz musiał rozporaszać się pisaniem. Zapomnij o swoim drinku, jedzeniu, telefonie komórkowym, sąsiadach na widowni lub kimś z drugiego rzędu, w kim się podkochujesz... Zapomnij o wszystkim poza przemową.

 

Rób notatki

Bez względu na to, jak dobra jest twoja pamięć, nie jest tak doskonała, jak myślisz. Nie oszukuj się twierdząc, że będziesz pamiętać, aby powiedzieć to czy tamto o przemówieniu - zapisz sobie te kwestie. W szczególności zapisz:

• Wszelkie cytaty lub wyrażenia, które uważasz za szczególnie dobre lub zapadające w pamięć
• Wszelkie gesty lub ruchy ciała, które wyjątkowo pasowały i podkreślały przesłanie przemowy (lub wręcz przeciwnie, wydawały się niezręczne, przesadzone lub nie na miejscu)
• Wszelkie pomoce wizualne lub rekwizyty, które ewidentnie pomogły lub właśnie nie były używane zbyt skutecznie.
• Generalnie wszelkie elementy całej prezentacji, które były wybitne (lub odwrotnie, wybitnie nie pasowały).

 

Kiedy robisz notatki, pamiętaj, aby pisać w sposób, który pozwoli ci je odczytać! Niejeden Recenzent przeżywał kryzys na scenie, ponieważ nie potrafił odczytać własnego pisma.

Dobrą metodą jest również pisanie dużymi literami. Pozwoli ci to nie tylko łatwo czytać, ale także pozbyć się notatek i nie mieć ich w rękach. Można je położyć na pulpicie lub na krześle w pierwszym rzędzie i czytać z daleka.

Podczas robienia notatek oznaczaj też sobie wagę każdej zapisanej kwestii. Podczas wygłaszania recenzji nie będziesz miał czasu, aby wymienić wszystko, co chciałeś powiedzieć. Dlatego dobrą techniką jest przypisanie stopnia ważności do każdej obserwacji (niektórzy wolą na przykład używać „+”, „++” i „+++” i to samo z „-” przy punktach do poprawy), a następnie po zakończeniu przemowy szybko napisz zarys swojej recenzji.

 

Pokaż, że słuchasz

Chociaż nie powinni, mówcy zwykle zwracają większą uwagę na Recenzenta niż na resztę słuchaczy. Do pewnego stopnia jest to naturalne i niezbyt problematyczne. Ale nakłada na Ciebie dodatkową odpowiedzialność. Powinieneś pokazać, że słuchasz uważnie: dodatkowym kontaktem wzrokowym, małymi gestami aprobaty, takimi jak skinienie głową, i wsparciem, gdy jest to potrzebne - na przykład gdy mówca powiedział żart lub zabawną anegdotę.

 

Czego nie ujmować w recenzji

Słuchając przemówienia, zawsze dobrze jest pamiętać nie tylko o rzeczach, które należy wypunktować, ale także o tych, których nie należy brać pod uwagę w recenzji:

• Z reguły nie oceniamy doboru treści przemowy, z wyjątkiem określenia, w jaki sposób wiąże się ona z osiągnięciem celów projektu. Na przykład, jeśli projekt dotyczy mowy ciała, możesz skomentować, czy wybór tematu dawał do tego wiele możliwości, czy nie. Poza tym mówcy mają swobodę wyboru tematu, o którym chcą mówić.

 

• Treść generalnie nie jest recenzowana, z wyjątkiem niektórych bardzo konkretnych projektów. Nawet jeśli nie zgadzasz się z treścią, staraj się jej nie komentować, a tym bardziej kłócić się z mówcą lub angażować się w dyskusję o tym, kto ma rację, a kto nie.

 

• Osoba mówcy nigdy nie jest oceniana. Nie powinieneś komentować jego ubioru, jego stylu ani doboru dodatków, chyba że wpłynęły one na przemówienie w bardzo konkretny sposób. Na przykład, jeśli mówca ma na sobie bransoletki, które wydają rozpraszające dźwięki za każdym razem gdy porusza ręką, należy na to zwrócić uwagę. Jednak komentarze typu „Dzisiaj miałaś na sobie bardzo piękną sukienkę” lub „Jaki ładny garnitur miałeś dzisiaj na sobie” są całkowicie niewłaściwe.

 

Jak pełnić rolę Rezencenta - Recenzja właściwa

Zwykle zalecanym podejściem do wygłoszenia recenzji jest tak zwane podejście „kanapkowe”, czyli łączenie jednej warstwy pozytywnych opinii i elementów, które Ci się podobały, następnie jednej warstwy rzeczy do poprawy, z kolejną warstwą podsumowującą rzeczy, które Ci się spodobały. Kanapka może mieć kilka "pięter", ważne jest, aby się przeplatały w takiej właśnie kolejności.

	uwagi pozytywne
	rzeczy do poprawy
	uwagi pozytywne

Jak „gruba” powinna być każda warstwa? To zależy w dużej mierze od poziomu i pewności siebie recenzowanego mówcy.

• Dla początkujących mówców podanie około 40% rzeczy pozytywnych, 20% elementów do poprawy i znowu 40% pozytywnych wydaje się optymalne. Taka kombinacja pozwala Ci wspomnieć tylko o kilku głównych punkatch do poprawy.

• Jednak bardziej zaawansowani mówcy woleliby prawdopodobnie kombinację rzędu 20%-50%-30%, czyli jakieś pięć do sześciu punktów do poprawy i dwa-trzy bardzo mocne punkty pozytywne.

 

Prezentowanie pozytywnych opinii

Mówienie dobrze o przemowie wydaje się najłatwiejsze, jednak bardzo łatwo jest wpaść w kilka pułapek:

• Pochwały - chwalenie to zdecydowanie pozytywny element i każdy lubi być chwalony, ale nie jest zbyt konstruktywne. Różnica polega na tym, że pochwały najczęściej są niezbyt konkretne, mówca może nie wiedzieć, które elementy jego przemowy "zapracowały" na pochwałę i w związku z tym które powinny zostać takie jak są lub wręcz zostać rozbudowane. Na przykład: „Świetna przemowa. Naprawdę dobra robota!” - to właśnie takie niezbyt konkretne chwalenie. Jeśli jednak powiesz: „Świetna przemowa. Spodobała mi się postać małej dziewczynki i to, jak szczegółowy był opis jej postaci, a także sposób, w jaki udawałeś jej głos”, przekazujesz pozytywną i konstruktywną opinię. Szczególnie unikaj ogólnych określeń, które nic nie znaczą: „ładne różnicowanie głosu”, „dobra przemowa”, „fantastyczna prezentacja”, chyba że zaraz po nich następuje wyjaśnienie, dlaczego tak myślisz.

 

• Błahostki - nie wpadnij w pułapkę wygłaszania pozytywnych opinii lub - co gorsza, pochwał - w błahych sprawach. Jest to szczególnie ważne w przypadku zaawansowanych mówców. Początkującym może to pomóc lub zachęcić do dalszych przemów, jeśli pochwalisz, że nie używali notatek lub utrzymywali świetny kontakt wzrokowy. Jednak dla doświadczonego mówcy te rzeczy są oczywistością. Postaw się w sytuacji kogoś, kto zrealizował już ponad 20 projektów, a po raz 21. słyszy: „Nie korzystałeś z notatek, co było świetne, ponieważ ...”

• Za dużo pozytywnych opinii. Zbyt wiele dobra może być złe. Wszyscy członkowie dołączają do Agory, aby się uczyć i doskonalić umiejętności. Jeśli ocena składa się z 80% (lub gorzej, 100%) pozytywnych opinii, mówca może pomyśleć: „Ok, jeśli jestem taki wspaniały, to co ja tu w ogóle jeszcze robię?”

 

• Pozytywne opinie używane jako wymówka lub wysyłanie sprzecznych sygnałów. Zbyt często ludzie używają pozytywnych opinii jako wymówki lub do osłodzenia tego, co ma nastąpić. Widać to w konstrukcjach typu „Podobało mi się... ALE...”. Słowo ALE w zasadzie wymazuje wszystko, co zostało powiedziane wcześniej, i zamienia tę część wypowiedzi w nieistotne wprowadzenie do prawdziwego stwierdzenia, które następuje po nim. Unikajcie tej konstrukcji. Pozytywne opinie powinny być wygłaszane bez łączenia z innymi.

 

Konstruktywne uwagi

Przedstawienie tej części jest zwykle najtrudniejsze. Przyczyny tej trudności to:

• Nie chcemy być krytyczni
• Nie jesteśmy pewni własnego doświadczenia
• Nie jesteśmy pewni naszych kwalifikacji
• Nie jesteśmy pewni, czy dobrze usłyszeliśmy lub zobaczyliśmy.

Aby sobie z nimi poradzić pamiętaj, że nie oceniasz mówcy, ale po prostu wyrażasz swoją opinię i doradzasz mu, jak może się poprawić.

Aby skutowały poprawą umiejętności mówcy, nasze uwagi muszą:

• Być konkretne. Jak pisałem wcześniej, to właśnie odróżnia krytykę od konstruktywnych uwag. Krytyka, podobnie jak pochwała, jest zbyt ogólna i często osobista. "Twoje stosowanie mowy ciała było zbyt przesadzone" to przykład krytyki. Ale możesz zamiast tego powiedzieć: „Kiedy wskoczyłeś na stół i zacząłeś zachowywać się jak goryl, a potem powiesiłeś się na lampie, myślę, że trochę przesadziłeś, jeśli chodzi o mowę ciała”.

 

• Dostarczać wskazówek. Oznacza to, że nie tylko wskazujesz konkretnie, które części prezentacji można ulepszyć, ale także udzielasz porad, jak można je ulepszyć. Kontynuując poprzedni przykład, możesz dodać: „Myślę, że po prostu umieszczenie rąk i wygięcie ciała tak, jak robią to goryle, i przejście kilku kroków w ten sposób wystarczyłoby, aby pokazać o czym mówisz”.

 

• Być praktyczne. Oznacza to, że mówca może naprawdę zmienić element, który Ci się nie podobał. Na przykład, jeśli dana osoba ma ochrypły lub nosowy głos, to jest to głos, który ma. Nie jest praktyczną uwagą powiedzenie: „Sugerowałbym, abyś czytając poezję romantyczną używał innego głosu, łagodniejszego i bardziej melodyjnego”.·

 

Jeśli chodzi o przedstawienie punktów wymagających poprawy:

• Nie powtarzaj zaleceń. Wystarczy, że raz je wskażesz, nie musisz się nad nimi rozwodzić.

• Nie mów z góry. Nie jesteś szefem mówcy. Staraj się unikać wyrażeń typu „powinieneś”, „potrzebujesz” (lub, nie daj Boże, przerażającego „musisz”) lub ogólnie języka „wytykającego”. Zamiast tego, zalecanym sposobem jest powiedzenie: „Zrobiłbym to i to zamiast tego”, „Radzę, abyś zrobił to w ten sposób”, „Proponuję, abyś…”, „Doradziłbym” itp.

• Nie używaj twierdzeń absolutnych. Pamiętaj, że po prostu wyrażasz swoją opinię, a nie jakąś uniwersalną prawdę. „Brakowało różnorodności głosu”. Zamiast tego powiedz, że „Nie zauważyłem zbytniej różnorodności w głosie - pamiętam tylko trzy przypadki, kiedy mówiłeś jako mała dziewczynka, wilk i babcia”.

• Nie mów w imieniu innych. To zresztą wiąże się z poprzednim punktem. Nie musisz niczego udowadniać prelegentowi ani publiczności. Na przykład: „Myślę, że wszyscy możemy się zgodzić, że mowę ciała można poprawić”.

• Wreszcie - po prostu stwierdzaj, co zaobserwowałeś, zamiast snuć przypuszczenia na temat potencjalnych przyczyn. Na przykład nie mów „Czułem, że przemówienie nie było dobrze przygotowane”, ponieważ nie masz żadnych podstaw do tego założenia. Zamiast tego możesz powiedzieć, co naprawdę czułeś: „Czułem, że czasami wahałeś się lub nie wiedziałeś, co powiedzieć dalej”

 

Podsumowanie Recenzji

Podsumowanie Recenzji powinno ponownie zawierać pozytywne elementy, punkty wymagające poprawy i zakończyć się w zachęcającym i motywującym tonie.

Staraj się unikać frazesów, w szczególności nadużywanego „Nie mogę się doczekać twojej następnej przemowy”. Spróbuj być kreatywny. Zaplanuj zakończenie jeszcze przed przemówieniem.

 

Jak pełnić rolę Rezencenta - Po spotkaniu

Po spotkaniu porozmawiaj z recenzowaną osobą, aby sprawdzić, czy ma jakieś wątpliwości lub pytania.

Pamiętaj też o wypełnieniu karty jego ewaluacyjnej dla tego projektu.

 

Jak zostać świetnym Recenzentem

Jak zawsze, trening czyni mistrza. Ale nie musisz być Recenzentem, aby zdobywać praktykę. Na przykład możesz wykonać wszystkie kroki, których wymaga recenzja, bez publicznego jej wygłaszania. Zawsze warto porównać swoją recenzję z recenzją przedstawioną przez wyznaczonego Recenzenta na spotkaniu.

 

Kiedy to Ty jesteś recenzowany

 

Kiedy to Twoja przemoa jest recenzowana, przyjmij recenzję z pokorą i wdzięcznością. Recenzent jest po to, aby pomóc Ci udoskonalić Twoje umiejętności. Nie bierz niczego do siebie.

Nie kłóć się z Recenzentem, a już zwłaszcza podczas samej recenzji - on po prostu wyraża swoją opinię i przekazuje ci to, jak odebrał i odczuł Twoją prezentację.

Jeśli chcesz zgłosić jakieś uwagi lub chcesz coś z nim przedyskutować, zrób to po spotkaniu.

 

Kiedy NIE być Recenzentem

 

Gdy staniesz się aktywnym i cenionym Recenzentem w swoim klubie, będzie Cię kusiło, aby użyć tych umiejętności gdzie indziej. Rób to jednak ostrożnie, jeśli w ogóle. Mówcy przychodzą do klubu w określonym celu, aby być recenzowanymi i otrzymywać konstruktywne uwagi, oczekują tego i cenią to. Nie dotyczy to jednak ludzi w codziennym życiu lub nawet mówców podczas innych wydarzeń.

 

Wyobraź sobie, że uczestniczysz w ceremonii wręczenia nagród, a następnie podchodzisz do zwycięzcy po ceremonii i mówisz coś w stylu „Podobało mi się twoje przemówienie z podziękowaniami. Podobało mi się, jak mówiłeś pełnym głosem i byłeś słyszalny nawet w ostatnich rzędach. Czy mogę poradzić Ci utrzymywanie lepszego kontaktu wzrokowego z publicznością? Zauważyłem, że zbyt często spoglądasz na prawą część sali i ... ”

 

Jakkolwiek absurdalne to się wydaje - takie sytuacje się zdarzały.

 

Istnieje różnica między byciem nauczycielem, gdy zostaniesz poproszony o wtrącanie się i przekazanie swoich uwag, a pouczaniem całego świata.